فوتبال درروستای سیان جرقویه

فوتبال درروستای سیان جرقویه

تاریخچه

تیم فوتبال رسمی سیان در سال ۱۳۶۵ تشکیل شد در آن زمان با همت چند تن از بازیکنان سیان این تیم راه اندازی گردید و نام آن را تیم ملی روستای سیان گذاشتند ، قبل از تشکیل تیم فوتبال رسمی ، بچه های روستا دور هم جمع می‌شدند و فوتبال بازی می کردند ، دروازه آنها نیز از سنگ و کلوخ ساخته شده بود ، ابتدا در خندق و لته های(زمین های ) کشاورزی که اطراف روستا بود بازی می کردند ، ولی با تشکیل تیم فوتبال ، بچه ها با خریدن لوله های دروازه ،دروازه های زمین فوتبال توسط تقی غلامپور و دستگاه جوشکاری سید رضا محمدزاده (رضا حسن محسن) ،آماده گردید، بازیکنان با یکدیگر دروازه ها را به نزدیکی تله رسی (تله کووَک) انتقال دادند ومرحوم قاسم محمدزاده (قاسم محمد مراد) با تراکتور خود زمین فوتبال را صاف و مسطح ساخت ، بدون اینکه هزینه ای دریافت کند و سپس زمین توسط سیدمصطفی محمدزاده ( مصطفی حسن محسن) با گچ ، خط کشی شد و همگی زمین فوتبال را احداث و افتتاح کردند ، با افتتاح زمین فوتبال تیم فوتبال سیان نیز رسمیت پیدا کرد.
معرفی تیم فوتبال سیان

تیم فوتبال روستا (تیم ملی) جمعه ها با روستاهای اطراف سیان مسابقه می‌گذاشتند و تعدادی تماشاچی هم اطراف زمین فوتبال جمع می شدند و تیم سیان را تشویق می‌کردند ، سیانی ها بسیار با غیرت بودند و مدام تیمشان را مورد تشویق قرار می دادند از تماشاچیان پر و پا قرص فوتبال می توان ولی الله محمدزاده و سیدرضا محمدزاده(رضا مرتضی) را نام برد ، تماشاچیان حتی اگر تیم سیان می باخت از کنایه زدن پرهیز می‌کردند و همه با هم متحد بودند . مربی تیم روستا احمد درستکار (حاج احمد حسینعلی ) بود و تیم را هدایت می‌کرد و مسابقات را با چند تن از اعضای تیم هماهنگ می‌کرد ، در سال ۱۳۶۷ بنده سید مصطفی محمدزاده که در آن زمان سوم دبیرستان بودم وارد تیم فوتبال شدم که با ورود بنده به تیم فوتبال، از نظر فنی و کیفی تیم روستا ارتقا یافت. در سال ۱۳۶۷ اسامی تیم روستای سیان به قرار زیر بودند: آقایان ۱- محمد علی درستکار (محمد رضا محمد) ۲- سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن) ۳- احمد درستکار( حاج احمد) - ۴ تقی غلامپور -۵ قربانعلی غلام پور( حاجی) ۶- علی غلامپور ۷- محمد مظفری ۸- رضا مظفری۹ -علیرضا تقی زاده (علی اسماعیل محمد) ۱۰-علی محمدزاده (علی حسین علی) ۱۱ - سید علی محمد زاده (علی مرتضی) ۱۲ -جواد ایروانی ۱۳ - حسن ایروانی فرزند حسین ایروانی ۱۴ - رضا زاهدی (رضا ربیع) ۱۵ - مصطفی درستکار (مصطفی حسن قاسم) ۱۶- عباس زاهدی (عباس مهدی) ۱۷ -غلام علی زاهدی (حاج غلام) ۱۸ -ناصر زاهدی (ناصر عباسعلی) ۱۹- محمد علی زاهدی (محمدعلی ابراهیم) ۲۰- مصطفی درستکار (مصطفی عبدالعلی) ۲۱ -حسین غلامپور ۲۲ - محمدعلی شکاریان ۲۳ - حسین احمدی (حسین رمضان).

در سال‌های بعد هم بازیکنان زیر به تیم ملی اضافه شدند که عبارت اند از:

۱ - فتح الله درستکار ۲ -سید مرتضی محمدزاده (مرتضی شیر علی) ۳ -حسین تقی زاده ۴- محمود تقی زاده ۵ - حمید غلامپور ۶- حمید شکاریان ۷ - مرتضی درستکار (مرتضی حسین نظرعلی) ۸ - مجید درستکار (مجید عبدالعلی) ۹- رسول درستکار ۱۰- احمد درستکار (احمد حسن قاسم) ۱۱- حمید درستکار (حمید حسن قاسم) ۱۲- محمد درستکار ( محمد کرمعلی) ۱۳ - محمد محمدزاده (محمد ولی الله) ۱۴- حسن زاهدی (حسن محمد مهدی) ۱۵ مهدی احمدی (مهدی رمضان) ۱۶- مرحوم امیر حسین غلامپور ۱۷-علی جعفری (علی حسن علی جعفر) ۱۸ - سید مصطفی و سید مرتضی محمد زاده (فرزندان محمد علی مرتضی) ۱۹- لطف‌الله درستکار ۲۰ - محمود زاهدی( محمود رضا هاشم) ۲۱ - محمد حسن درستکار (حسن حیدر علی) ۲۲ - یدالله زاهدی ۲۳ -علی ایروانی (علی حسین ایروانی) ۲۴ - علی درستکار (صفر عبدالعلی)

همانطور که ملاحظه می کنید در این مقاله یا مطلب برای همه اسامی ، کلمه (آقا) از نام آن ها حذف شده است که ضمن پوزش از همگی باید عرض شود که همه دوستان سرور ما هستند و قصد بی ادبی در کار نیست. لازم به ذکر است چون این مقاله نوشته اینجانب است طبیعی است که مطالب بیشتر از دیده من نگاشته شده باشد و مهتری جویی و مَنیّتی در کار نیست.

رنگ لباس رسمی تیم روستای سیان قرمز بود که از ۱ تا شماره ۱۵ شماره گذاری شده بود ، اگر کسی در بازی تعویض می شد ، لباسش را به شخص تعویضی می‌داد ، تا کمبود لباس ورزشی به این طریق جبران شود. معمولاً حسین علی زاهدی (حسین مهدی ) همیشه به عنوان داور بازی ها همراه تیم بود و تیم روستا را همراهی می‌کرد.

همه بازیکن ها چه از تیم سیان یا از تیم مقابل او را قبول داشتند و واقعاً داوری قابل قبولی را در زمین فوتبال ارائه می کرد، زیرا از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار بود و در همه زمین بازی پا به پای بازیکنان حرکت می‌کرد و صحبت‌های وی با بازیکنان بسیار سنجیده بود وی بر روی بازی تمرکز خوبی داشت ، به طور خلاصه می توان گفت که او از هر نظر داور کاملی بود. قبل از بازی فوتبال ، بازی اصلی اهالی روستا گو بازی بود ، یک تیم توپ کوچکی را با چوگان (چکون ) می زدند و تیم مقابل یا توپ را بدون زمین خوردن می گرفتند(بُل) یا نفرات تیم دیگر را با توپ قبل از رسیدن به دَک (دوک) می زدند. با شروع فوتبال ، بازی های دیگر به فراموشی سپرده شد.

تیم ملی روستای سیان با تیم های روستاهای زیر مسابقه داده است.
۱- حسین آباد ۲- آذرخواران ۳- محمدآباد ۴ - سعادت آباد ۵-حیدرآباد ۶- ینگ آباد ۷- نصرآباد ۸- کلیشاد ۹- شاکرم ۱۰ - رحیم آباد ۱۱- اندلان ۱۲- ازیران ۱۳ -تیم منتخب براآن جنوبی ۱۴ - روران ۱۵- پیکان

زمین های بازی روستای سیان در جاهای زیر بوده است:
۱- خندق که مهمترین میدان بازی بچه ها بود.

۲ - حسینیه که در بعضی وقت ها میدان فوتسال بچه ها بود.

۳- جای کنونی خانه بهداشت.

۴- زمین پشت ترانس برق سابق (زمین های حاج حسن باقری).

۵- زمین های مجاور خانه عباسعلی زاهدی(عباسعلی محمدعلی هاشم).

۶- روبروی خانه مرحوم عباسعلی زاهدی(عباسعلی یدالله)این میدان به صورت محلی استفاده می شد (جای کنونی گاراژ حسین درستکار)

۷ - روبروی منزل حاج سیدحسن محسن(این میدان به صورت محلی استفاده می شد).

۸ زمین بازی مجاور بیت الحسین که سال های زیادی میدان فوتبال بود.

۹- جای کنونی منزل سیدرضا مرتضی

۱۰ - داخل مدرسه ابتدایی استقلال ( جای کنونی گودال بزرگ جلوی امامزاده)

۱۱ - زمین اصلی فوتبال ، نزدیک تله کووَک (جایی که اکنون دروازه ها وجود دارد).باید گفت این زمین فوتبال یادگار مرحوم قاسم محمّدزاده می باشد . روحش شاد و یادش گرامی

۱۲ -زمین های کشاورزی مرحوم اسماعیل تقی زاده (جای کنونی منزل سیدعلی مرتضی)

در ادامه می پردازیم به ویژگی های بازیکنان تیم ملی روستای سیان وسپس توضیحاتی درباره این بازیکن ها می دهیم ، لازم به ذکر است که توضیحاتی که درباره بازیکن ها داده می شود از چند منبع استفاده شده و انشالله بازیکنان از اظهار نظر بنده و یا منابع دیگر ناراحت نشوند ، قبلاً باید عرض شود که تا حد ممکن سعی شده است مطالب نگاشته شده به واقعیت نزدیک باشد .

حاج احمد درستکار (احمد حسینعلی)

در تیم فوتبال روستا قدرت رهبری بالایی داشتند و تیم روستا را مدیریت می کردند ، مدتی مربی تیم ملی سیان بود ، در قدیم رسم بر این بود که مربی هم در زمین فوتبال ، همراه بازیکنان ، بازی می کرد ، حاج احمد با همه بازیکنان به راحتی کنار می آمد و حاشیه و درگیری با کسی نداشت و همه او را به عنوان مربی قبول داشتند.

حاج احمد شوت های (ضربات آزاد) خوبی می زد و بیشتر در پست دفاع و میانه میدان، بازی می کرد در بازی تیم ملی فوتبال سیان با روستای اندلان که در آن بازی سیان مهمان بود، به دلیل گل خوردن زیاد ( ۶ بر ۱ ) به نفع اندلان ، مربیگری را کنار گذاشت و به تدریج از فوتبال کناره گیری کرد. کنارگیری حاج احمد درستکار از تیم، باعث افت کیفیت تیم فوتبال از هر نظر گردید و ضربه جبران‌ناپذیری به تیم ملی سیان وارد شد.

فضل الله درستکار (فضل الله عبدالعلی)

متمایزترین تکنیکی که داشت زدن ضربات آزاد به بهترین شکل بود ، ساختار بدنی قوی و هیکل و فیزیک مناسبی برای بازی فوتبال داشت وی از تمرین و بازی کردن لذت زیادی می برد و یکی از مهره های موثر در هماهنگ کردن بازی با تیم‌های روستاهای دیگر بود . مهمترین بازی که به همت وی انجام گرفت بازی با تیم ازیران براآن جنوبی بود که تیم سیان‌ در آن بازی به پیروزی رسید. پس از بازی با ازیران ، بازی با تیم منتخب براآن را هماهنگ کرد و ....

محمد علی درستکار (محمد رضا محمد)
یکی از بهترین گلزنان تیم روستای سیان با لباس شماره ۷ بود در آن زمان کاپیتان تیم ها در دنیا شماره ۷ داشتند ، بسیار در فوتبال فعال و زرنگ بود ، به طوری که نمی توان بازی با تیم های دیگر را بدون او تصور کرد ، زیرا توانایی زیادی در گل زدن و جهت یابی توپ داشت و ریتم و هماهنگی در حرکات ورزشی او نمایان بود ، وی بدون حاشیه بازی می کرد و با کسی درگیری فیزیکی یا ذهنی نداشت و کنترل خوبی روی توپ و تکنیک و مهارت بالایی داشت . درستکار یک دونده بسیارخوب بود که بیشتر از به عنوان مهاجم (فوروارد) بازی می کرد، مهارت اصلی او هد زدن بود.

تقی غلامپور( تقی رضا غلامپور)

وی در تیم ملی روستای سیان اراده و قدرت رهبری بسیار بالایی داشت ، در تجهیز زمین فوتبال بسیار فعال بود و قدرت بازی خوانی خوبی داشت یعنی جایگیری عالی در زمین و توپ گیری مناسبی داشت ، دروازه های فوتبال زمین سیان به همت وی و سیدرضا محمدزاده ( رضا حسن محسن) ساخته شد البته دیگران نیز در این کار نقش داشتند. او بعد از حاج احمد درستکار مربی گری تیم ملی سیان را بر عهده گرفت که تا حد زیادی تیم را از گسسته شدن نجات داد ، وی تیم فوتبال سیان را پس از مدتی دوباره بازسازی نمود و به اوج خود باز گرداند.

قربانعلی غلامپور (حاجی محمد غلامپور)

این بازیکن بسیار با انگیزه بوده و اشتیاق فراوانی به یادگیری فوتبال داشت و پیشرفت او در فوتبال چشمگیر بود. حاجی بیشتر دروازه بان تیم ملی روستای سیان بود ولی جاهای دیگر میدان هم بازی می کرد می توان گفت همانند او دروازه بانی برای تیم روستا وجود نداشت ، بدون حاشیه بازی می کرد و فوق العاده ذهن خلاقی داشت و یکی از کسانی بود که به روش بازی اینجانب ( سید مصطفی محمدزاده) علاقه مند بود .

سید مصطفی محمد زاده (مصطفی حسن محسن)
علاقه به بازی و تلاش زیاد در بازی برای بردن تیم روستای سیان از خصوصیات بارز وی بود ، اعتقاد زیادی به بازی جواد ایروانی و سید مرتضی محمدزاده ( مرتضی شیرعلی ) داشت. یکی از از بازیکنان موثر تیم فوتبال روستای سیان بود ، بعدها روش بازی حسن زاهدی (حسن محمد مهدی) را در فوتسال عالی می دانست . سید مصطفی در همه زمین فوتبال حضور موثر داشت و با سرعت فوق العاده و چابکی زیاد تعداد زیادی گل برای تیم روستا به ثمر نشاند اگر از نواقصی که در فوتبال داشت چشم پوشی کنیم ، می توان گفت بازیکنی به جدیت او در تیم فوتبال روستای سیان وجود نداشته است.

علی غلامپور (علی محمد غلامپور)
این بازیکن هوش تاکتیکی فوتبالی بسیار بالایی داشت و در پاس دادن و دریافت و در ارسال توپ و فریب بازیکنان تیم مقابل تبحر بسیار بالایی داشت، یکی از بازیکنان دوست داشتنی تیم روستا بود که قدرت شوت توپ خوبی بعد از فضل الله درستکار داشت . یکی از بازیکنانی بود که به دلیل اخلاق خوب و نزدیک بودن منزل وی به زمین فوتبال در خندق همیشه توپ فوتبال نزد وی نگهداری می شد ، تعداد زیادی از گلهای تیم روستا توسط او به ثمر می رسید.

جواد ایروانی (جواد حسین ایروانی)
این بازیکن خوش فکر و دوست داشتنی ، کنترل و تکنیک و مهارت بسیار بالایی در فوتبال داشت و بسیار مودب و با اخلاق بود اگر بگوییم که بازیکنی به مودبی او و مرحوم حاج غلامعلی زاهدی در تیم وجود نداشت گزاف نگفته ایم ، علاقه زیادی به ارائه کار بهتر در زمین فوتبال داشت، قدرت تشخیص بالا در فوتبال ، عکس العمل و قدرت ذهنی و تمرکز زیادی در بازی داشت . اعتماد به نفس بالا و خلاقیت در فوتبال از ویژگی های بارز او بود ، یکی از کارهایی که برای تیم روستا انجام می داد هماهنگی و جورکردن تیم‌های دیگر برای بازی با آن ها بود. مثلاً تیم روستای محمدآباد جرقویه را برای بازی به سیان آورد که بسیار بازی خوبی شد زیرا در آن بازی تیم سیان ۴ بر ۲ تیم محمدآباد را شکست داد. جواد ایروانی یکی از بازیکنانی بود که بازی نزدیکی با بازی اینجانب سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن) داشت ، بازیکن خوش فکر و بدون حاشیه بود ، ساق پاهای محکم ، با وجود جثه ریز، از خصوصیت های بارز بدنی او بود .

محمد مظفری (محمد علی متولی)
این بازیکن علاقه زیادی به فوتبال داشت، با دیگران به راحتی کنار می آمد و بسیار مودب بود در فوتبال تمرکز خوبی داشت و بسیار مصمم در بازی فوتبال بود، بیشتر در پست هافبک یا قسمت میانی زمین بازی می کرد یکی از کارهای جالب و مهارت های او استپ توپ با سینه بود و به سرعت توپ را از زمین خودی و منطقه خطر دور می کرد و بسیار مورد علاقه اینجانب سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن حسن ) بود.

رضا مظفری (رضا علی متولی)
این بازیکن عالی و بسیار خوش فکر در فوتبال بود ، سرعت عمل خوبی داشت و استقامت هوازی و بی هوازی خوبی در فوتبال داشت یعنی به زودی خسته نمی شد و دونده خوبی بود و فیزیک مناسبی برای بازی فوتبال داشت، سالهای زیادی با اینجانب سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن)همکلاس بود و از دوستان درجه ۱ من بود. و همیشه برای بازی های تیم با روستاهای دیگر آماده و مهیا بود.

علیرضا تقی زاده (علی اسماعیل محمد )

این بازیکن ریزنقش دریبل های خوبی در فوتبال می زد و تحرک بالا و کنترل بالایی روی توپ داشت . بازیکنی با انگیزه بود ، در اوایل شروع بازی در قسمت فوروارد بازی می کرد که به تدریج که خسته می شد به دفاع روی می‌آورد ، گل‌های زیادی توسط او به ثمر رسید. در کلاس چهارم دبیرستان همکلاس اینجانب سید مصطفی محمد زاده (مصطفی حسن محسن) بود. بازی حسین تقی زاده ( برادر وی) بسیار شبیه به او بود. وی بجز فوتبال در شنا نیز مهارت خوبی داشت.

علی محمد زاده (علی حسین علی)
بازیکن خوش فکری در فوتبال بود و بسیار با انگیزه و با جدیت فوتبال را دنبال می کرد ، هر کاری داشت روز جمعه کنار می‌گذاشت و در مسابقه تیم فوتبال روستا در مقابل روستاهای دیگر شرکت می کرد، شوت های خوبی می زد و به دلیل قد بلندی که داشت می توانست هدهای موثری بزند و حریف را بترساند. تمرکز خوبی بر روی بازی داشت . وی در دوران ابتدایی با اینجانب سید مصطفی همکلاس بود و در کلاس پنجم ابتدایی نیز فوتبال خوبی داشت ، در کلاس پنجم در سال ۱۳۶۱در مدرسه استقلال سیان ۹ نفر تحصیل می کردیم من و علی همیشه با هم در یک تیم بازی می کردیم و هفت نفر دیگرنیز در تیم مقابل ما در کلاس پنجم بودند و همیشه هم از تیم ما با وجود اینکه ۷ نفر در مقابل ۲ نفر بودند ، شکست می خورند . جا دارد در اینجا اسامی همکلاسی های مهربانم را در سال۱۳۶۱ در پنجم ابتدایی نام ببرم .
۱- حسین علی زاهدی (حسین مهدی) ۲- علی محمد زاده (علی حسین علی) ۳ -علی محمد زاده (علی اسماعیل حسین ) ۴- پرویز جعفری (عباسعلی جعفری پسر صفرعلی ) ۵- غلامرضا احمدی (غلام رمضان) ۶ -علی جعفری (علی ، علی اکبر) ۷- علی تقی زاده (علی تقی محمد تقی) ۸ - حسین غلامپور ۹ - خودم

ادامه ویژگی های بازیکنان تیم فوتبال سیان:

سید علی محمدزاده (علی مرتضی)
این بازیکن تعادل خوبی در بازی داشت و دیریبل های ریزی در بازی می زد واز تمرین و بازی کردن لذت می برد و ساختار بدنی، قد و هیکل و فیزیک مناسبی داشت. بازیکن با اخلاقی بود و همیشه بدون حاشیه در تیم روستای سیان بازی می کرد ، از خصوصیات خوب او این بود که ، همیشه لبخندی بر صورت او نمایان بود.

حسن ایروانی فرزند حسین (همسر خواهر اینجانب)
این بازیکن با اخلاق ، یک دونده خوب مانند برادر کوچک خود علی ایروانی و سرعت انفجاری بالایی در بازی داشت و بدون حاشیه در تیم بازی می کرد . با لباس شماره ۲ در تیم روستای سیان بازی می کرد که بسیار زبود ود فوتبال را کنار گذاشت و پس از آن لباس فوتبالیش را به اینجانب سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن) داد و من تا آخرین روز که در تیم سیان بازی می کردم ، با لباس شماره ۲ در زمین حاضر می شدم . حسن ایروانی علاقه زیادی به شنا داشت به جرات می توان گفت که او ماهرترین شخص در شنا کردن در روستای سیان می باشد.

رضا زاهدی (رضا ربیع)
این بازیکن خوشتیپ عاشق بازی فوتبال بود . او با استعداد و کنترل خوبی روی توپ داشت ، با کسی در بازی درگیر نمی شد ، بدون حاشیه بازی می کرد، پاس گل خوبی در مسابقه فوتبال سیان با آذرخواران به اینجانب سید مصطفی محمدزاده داد که منجر به پیروزی تیم سیان گردید و در آن بازی تیم آذرخواران ۳ بر ۲ از از تیم سیان شکست خورد. گفتنی است یکی از زمین های فوتبال سیان جای کنونی خانه بهداشت بود و به دلیل نزدیکی با منزل ربیع ، توپ بعضی مواقع در خانه ایشان می افتاد ، ایشان و خانواده محترمشان بسیار با حوصله بودند و حتی یک بار هم نشد که اعتراض بیاورند که چرا توپ تان وارد منزل ما شده و همیشه با خوشرویی توپ را پس می دادند. زمانی بسیار دورتر از سال ۱۳۶۷ فقط صفرعلی زاهدی (صفرربیع) و شهید امیرحسین غلامپور و محمدعلی شکاری در سیان توپ اصلی و قانونی داشتند .

مصطفی درستکار (مصطفی حسن قاسم)

بازیکن بسیار جدی و با قدرت بدنی بالا بود تکنیک خوبی در فوتبال داشت و می توانست باقدرت بدنی عالی خود بازیکنان حریف را دریبل بزند. اگر در دفاع قرار می گرفت حاشیه امنی برای تیم روستا ایجاد می‌ کرد و اگر در دفاع همراه با عباسعلی زاهدی (عباس مهدی ) و اینجانب سید مصطفی محمدزاده قرار می‌گرفت تقریبا هیچ حریفی قادر نبود از سد تیم سیان بگذرد.

عباسعلی زاهدی (عباس مهدی)

بازیکن خلاق و بسیار مسئولیت پذیری بود ، بیشتر در پست دفاع بازی می کرد و تقریباً هیچ بازیکنی از تیم حریف نمی توانست از سد وی عبور کند و زمانی که در تیم بازی می کرد امنیت خاطری در تیم از نظر گل نخوردن ایجاد می شد. اگر بازیکنی از تیم مقابل قصد بی حرمتی به تیم سیان داشت با او مقابله می کرد و بی تفاوت در این زمینه ها نبود . پس از مدتی بازی در تیم ملی به تیم استقلال سیان (تیم دیگر روستای سیان) پیوست.

مرحوم غلام علی زاهدی (حاج غلام)
این بازیکن سرعت بسیار بالایی داشت و می‌توانست بازی را باز کرده و از کناره ها توپ را روی دروازه بفرستد که کارهای او در تیم به گل منجر می‌شد، تمرکز ، توان روحی بالا ، جدیت و تلاش و خلاقیت از صفات بارز او در بازی بود. او در بازی در مقابل تیم حریف بسیار با حوصله عمل می کرد و یکی از بازیکنان اصلی تیم روستای سیان بود. اولین شخصی که تحصیلات عالی در سیان داشت مرحوم غلامعلی زاهدی بود. به جرات میتوان گفت اگر صحبتی برای تیم می کرد همه حرف های او را قبول داشتند و بدون چون و چرا اجرا می کردند.روحش شاد و یادش گرامی

ناصر زاهدی( ناصر عباسعلی)

ایشان بازیکن با اخلاقی بود و همیشه خنده بر لب داشت ، در یکی از بازی ها ( بازی با شاهکرم) گل بسیار جالبی به تیم حریف زد که تیم مقابل به دلیل خطای دید ، نپذیرفت . در این اواخر به تیم استقلال روستا (تیم دیگر سیان) پیوست. ناصر زاهدی هم مدرسه ای اینجانب سید مصطفی محمدزاده بود که هر روز صبح همراه با جلال درستکار از سیان به طرف محمد آباد با دوچرخه می رفتیم . جا دارد که در اینجا یادی از مصطفی مظفری ( مصطفی حسین متولی) کنیم ، مصطفی مظفری مربی تیم استقلال سیان در آن زمان بود که زحمت زیادی برای تشکیل و تجهیز این تیم متقبل شد.

محمد علی زاهدی (محمدعلی ابراهیم)
یکی از بازیکنان خوب تیم بود و انتخاب درستی در حرکاتی مانند پاس دادن داشت،دریبل های جاخالی و بدون توپ زیبایی انجام می‌داد که زیبایی خاصی به بازیش می داد وی از تمرین و بازی کردن لذت می برد ، یکی از دوستان بنده در آن زمان بود( در آن دوره فوتبال باعث دوستی افراد با همدیگر می شد ) به نظر می رسید که اواخر به تیم استقلال سیان پیوسته است.

مصطفی درستکار( مصطفی عبدالعلی)
ایشان بسیار با مصمم بازی می کرد، اگر بازی رسمی بود با تیم مقابل با روحیه بالایی بازی می‌کرد و شخص مسئولیت‌پذیری در تیم بود ، عبور مهاجم از او کار ساده‌ای نبود ، کنترل زیاد روی توپ و مهارت قابل قبولی داشت و برای بازی کردن تیم سیان با تیم های دیگر هماهنگی های لازم را انجام می داد ، یکی از مسابقه هایی که توسط او مهیا شد بازی با کلیشاد بود در آن بازی علی محمدزاده (علی حسینعلی) دروازه بان تیم سیان بود ، آن بازی با نتیجه ۶ بر صفر به نفع تیم مقابل به پایان رسید ، بعدها که معلم شدم شخصی که مصطفی درستکار با او هماهنگی تیم را انجام داده بود (آقای طالبی) هم کار اینجانب بود و در یک مدرسه (کاموسی) با هم تدریس می کردیم. جا دارد که در اینجا یادی از حاج خلیل درستکار کنیم در بیشتر بازی ها که مسافت زیادی داشت با مزدا ۱۰۰۰ حاج خلیل درستکار به روستاهای اطراف میرفتیم ، در این بازی نیز با مزدا ۱۰۰۰ حاج خلیل درستکار به کلیشاد رفتیم.

حسین غلامپور(حسین رضا غلامپور)

یکی از بازیکنان با اخلاق بود مدتی دروازه بان تیم ملی روستای سیان بود ، بعد از مدتی به تیم استقلال سیان پیوست ، جدیت در فوتبال و کنترل خوب توپ از ویژگی های اوست ، حسین غلامپور اینک یکی از همکاران اینجانب سیدمصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن ) در هنرستان سروش اصفهان می باشد که مسئولیت بالایی نیز در این هنرستان دارد.

در اینجا یادی کنیم ازپدر مرحوم اینجانب حاج سیدحسن محمد زاده (حاج حسن محسن) یکی دیگر از سرویس‌های تیم ملی فوتبال سیان حاج سیدحسن محمدزاده (حسن محسن) بود. همیشه با صبر و حوصله با مینی بوس نارنجی خود بازیکنان تیم روستای سیان را به روستاهای اطراف می‌برد و در کنار تیم تا پایان مسابقه باقی می ماند و در پایان تیم را دوباره به روستای سیان باز می گرداند. روحش شاد و یادش گرامی
بعضی اوقات به جای حاج سیدحسن محمدزاده پسران وی حاج سیدحسین محمدزاده و حاج سیدرضا محمدزاده رانندگی سرویس را به عهده می گرفتند.

محمدعلی شکاریان(محمدعلی رضا شکاری)
این بازیکن ریزنقش دریبل های زیبایی به بازیکنان تیم حریف می زد . در بازی با تیم اندلان که در روستای سیان برگزار شد یکی از گل ها را با سر به ثمر رسانید که باعث خوشحالی تیم گردید . ساختار و فیزیک بدنی خوب از ویژگی های او بود.

در اینجا یادی کنیم از شهید مصطفی شکاریان و شهید امیرحسین غلامپور از بازیکنان بسیار خوب روستا بودند این دو نفر همیشه با یکدیگر دریک تیم بازی می کردند ، البته این شهدا بسیار قبل تر از اینجانب سید مصطفی محمدزاده در تیم روستای سیان بازی می کردند و سپس هر دو نفر در منطقه شرهانی به شهادت رسیدند. شهید غلامپور بسیار بازی اینجانب را قبول داشت و وقتی اول بازی دو نفر سرگروه افراد دیگر را انتخاب می کردند ، شهید غلامپور اولین شخصی را که انتخاب می کرد اینجانب بود .روحشان شاد و یادشان گرامی

حسین احمدی ( حسین رمضان)

این بازیکن ، بسیار علاقه مند به فوتبال بود واز قدرت رهبری خوبی برای تیم فوتبال برخوردار بود ، فوق العاده ذهن خلاقی داشت و یکی از موثرترین افراد برای ساختن دروازه گل کوچک به همراه اینجانب سید مصطفی محمدزاده برای تیم سیان بود.

اولین کسی که دروازه گل کوچک سیان را ساخت ایشان بود ، پس از مدتی بازی در تیم ملی روستا به تیم استقلال سیان پیوست، یکی از موثرترین بازیکنانی بود که باعث تشکیل تیم استقلال روستای سیان شد. حسین احمدی یکی از دوستان اینجانب سید مصطفی محمدزاده در آن دوران و اکنون می باشد . بیشتر بازی های فوتبال اینجانب سید مصطفی و جواد ایروانی با حسین احمدی انجام می شد. بعدها مهدی احمدی برادر ایشان نیز به تیم روستای سیان پیوست. یکی از علایق حسین احمدی شطرنج بود که به جرأت می‌توان گفت که یکی از بهترین بازیکن بازی شطرنج به همراه جواد ایروانی بودند. شطرنج نیز طرفداران بسیاری داشت از جمله محمد درستکار فرزند کرمعلی ومرتضی محمدزاده (مرتضی شیرعلی) ، حسن درستکار فرزند حیدرعلی و علی درستکار فرزند حسن قاسم و حمید غلامپور و علی ایروانی فرزند تقی ، حسین ایروانی فرزند تقی و مرحوم مهدی ایروانی فرزند تقی و حسن زاهدی (حسن محمد مهدی ) و بسیاری از دوستان دیگرمی باشند.

در اینجا لازم است به عرض برسانم که اولین شخصی که بازی شطرنج را به روستای سیان آورد علی ایروانی فرزند تقی بود او با خریدن صفحه شطرنج زیبایی ، بازی شطرنج را در سال ۱۳۶۸ شمسی به روستای سیان آورد و پس ازآموزش شطرنج به اینجانب سیدمصطفی محمدزاده بازی شطرنج توسط بنده در روستای سیان فراگیر شد .
در اینجا لازم است یادی کنیم از مرحوم ناصر محمدزاده (ناصر حاج چراغعلی ) ایشان در بازی شطرنج مشوق اینجانب سید مصطفی محمدزاده بود ، آقای براتعلی محمدزاده فرزند مرحوم محمدمراد دوست اینجانب ، همیشه یادآور آن دوران طلایی شطرنج برای بنده می باشد ، در آن زمان با بسیاری از دوستان من جمله مرتضی باقری (مرتضی حسن باقری) ، مرتضی محمدزاده( مرتضی شیرعلی) جلال درستکار ، جواد ایروانی ، ناصر زاهدی فرزند رضا محمد و محمد درستکار فرزند کرمعلی به زبان ولایتی صحبت می کردیم ، یکی از کسانی که در زبان ولایتی مهارت زیادی داشت و زبان ولایتی را گسترش داد اینجانب بودم که با همت جلال درستکار و حسین ایروانی فرزند مرحوم ترابعلی توانستیم زبان ولایتی را در روستای سیان زنده نگه داریم.

اینک می پردازیم به شرح خصوصیات بعضی از بازیکنان که در سال‌های بعد به تیم ملی سیان اضافه شدند یا در تیم استقلال سیان بازی کردند.

فتح الله درستکار (فتح اله سیف اله)
بازیکنی خوشفکر بود ،اگر تیم حریف قصد عبور از او را داشت به سختی می توانست این کار را انجام دهد ،عبور مهاجمان حریف ازوی تقریبا غیر ممکن بود‌، پاس دادن های خوب ، انعطاف پذیری و قدرت بدنی عالی از خصوصیات او بود. خانواده مرحوم سیف الله درستکار همگی اهل فوتبال بودند.

سید مرتضی محمدزاده (مرتضی شیرعلی)
تمرکز بالا ، ذهن خلاق و دامنه حرکتی وسیعی در فوتبال داشت و در یک محدوده خاصی از زمین بازی نمی کرد . جهت یابی ، ریتم و تعادل در حرکت ، قدرت تشخیص زیاد در فوتبال و عکس العمل عالی در مواجهه با توپ و بازیکنان حریف و قدرت ذهنی بالا از ویژگی های او بود ، بسیار جدی و مصمم در بازی بود و برای برد تیم بسیار تلاش می کرد ، خصوصیات فوتبالی او بسیار شبیه به اینجانب بود. بارها ایشان برای من تعریف می کرد و می گفت الگوی من در فوتبال شما بودید . از دوستان صمیمی بنده در فوتبال و روستا بود و از خصوصیات بارز وی تسلط بر زبان ولایتی بود که در بالا به آن اشاره شد.

محمد درستکار (محمد کرمعلی)

یکی از بازیکنان با اخلاق و حرف گوش کن بود ، تسلطی خوبی بر بازی فوتبال و شطرنج داشت و می‌توانست به راحتی بازی فوتبالی را به اتمام برساند ، تکه کلام جالبی در فوتبال داشت که بسیار از آن استفاده می کرد مثلا (جرش خوصه ) یعنی زیر توپ بزن و (غریقی بته ) یعنی توپ را هوایی بزن . برای اینکه بازی محلی و گل کوچک را به اتمام برساند با یک گل به خودی این کار را انجام می داد ، تسلط او بر زبان ولایتی زبانزد عام و خاص بود . ایشان دوست صمیمی بنده و پسر عمه من است و از تمرین و بازی فوتبال لذت زیادی می برد.

حسن زاهدی (حسن محمد مهدی)

این بازیکن بسیار با انگیزه بازی می کرد و تسلط بالایی بر روی توپ و زمین بازی داشت ، یکی از مواردی که او را از بقیه متمایز می کرد شوت به دروازه بدون معطلی بود، به محض اینکه توپ به او می رسید با دقت بسیار بالایی توپ را به سمت چارچوب دروازه می فرستاد که اغلب منجر به گل و غافل گیری دروازه بان می شد.در بعضی مواقع نیز در بازی شطرنج شرکت می کرد که بازی خوبی را به نمایش می گذاشت. این دوست صمیمی ما بر اثر یک سانحه ، فوتبال را کنار گذاشت با خروج وی از فوتبال مخصوصاً گل کوچک ، فوتسال روستای سیان افت زیادی کرد ، انشالله هر چه سریعتر صحت و سلامتی خود را به دست آورند. اینجانب (سید مصطفی) یکی از طرفداران سبک بازی خوب ایشان بودم.

محمود تقی زاده(محمود اسماعیل محمد)
یکی از بازیکنان ریز نقش و مهم در فوتبال بود او تلاش زیادی برای برد تیم در زمانی که بازی می کرد انجام می داد، خستگی ناپذیری از ویژگی بارز او بود اخلاق نیک، صبر و حوصله از دیگر خصوصیات او بود بسیار زیبا فوتبال بازی می کرد و سعی در بردن تیم خودشان داشت به طور خلاصه می توان گفت محمد تقی زاده بازیکن قابل قبولی بود.

خیرالله درستکار (خیراله سیف الله)

این بازیکن از دقت بالایی در بازی های محلی و خارجی داشت ، وی بازیهای زیبایی انجام می داد و از چابکی خاصی برخوردار بود اگرچه جثه ریزی داشت اما فوتبال را به زیبایی همراه با برادرانش لطف الله درستکار و فتح‌الله درستکارو پسر عموهایش رسول و حمید درستکار ارائه می کردند.

بعدها تعداد بازیکنان فوتبال در روستا زیادتر شد و بالاجبار می بایست در بازی تعویض هایی هم صورت می گرفت و این کار باعث اختلاف بین اعضای تیم روستای سیان می شد ، مثلاً یک بازیکن اصلاً بازی نمی کرد و بازی کن دیگری همه زمان بازی را در زمین حضور داشت و به این دلیل تعدادی از بازیکنان از تیم خارج شدند و تیم دیگری به نام تیم استقلال سیان را به وجود آوردند و اولین بازی خارجی خود را با تیم روستای قارنه انجام دادند . زمین فوتبال قارنه همین مکانی است که الان به نام دریاچه قارنه( قارقاای) شناخته می شود این تیم توانست با نتیجه یک بر صفر قارنه را شکست دهد.

مهمترین بازیکن های تیم استقلال سیان عبارت بودند از آقایان:
مربی این تیم آقای مصطفی مظفری (مصطفی حسین متولی) ، ناصر زاهدی (ناصر عباسعلی) ، حسین احمدی (حسین رمضان) عباسعلی زاهدی (عباس مهدی) رسول درستکار، مصطفی درستکار (عبدالعلی) و محمود تقی زاده دوست اینجانب وعضو شورای اسلامی کنونی روستا
به مرور زمان دوستان از یکدیگر دور و در شهرها و روستاهای دیگر ساکن شدند به طوری که اسامی درج شده در این مقاله تقریباً همگی در خارج از سیان زندگی می کنند.
امید سلامتی برای همه آن عزیزان داریم.
ممکن است اسامی تعدادی از افراد از قلم افتاده باشد بنده با پوزش ، تقاضا دارم که اگر مطلب یا خاطره‌ای از فوتبال دارند برای اینجانب ارسال نمایند تا در مقاله فوق گنجانده شود. و از اینکه نامشان از قلم افتاده است ناراحت نشوند .

سید مصطفی محمدزاده (مصطفی حسن محسن )